مهربانو

اخیرا در عروسی‌ها کسی را دعوت میکنند تا کار دی‌جی را انجام دهد. انواع و اقسام آهنگ‌ها را پشت سر هم پلی میکند و همه را وادار به تکان خوردن(!) میکند. این کار را میپسندم، حداقل از ارگ‌زن های قدیمی بهترند. چرا؟!

هفته پیش جشنی دعوت بودیم و آقای ارگ زن شروع کرد به زدن آهنگ‌های دهه شصت و هفتاد و با هر آهنگش خاطره ای را برایمان زنده کرد. تمام مدت عروسی به خاطراتم و سرعت گذر عمر می‌اندیشید، گاهی حتی بغض گلویم را میگرفت. با نگاه کردن به تکان خوردن(!)های بهار بود که جلوی فروریختن  اشکم را میگرفتم.به من حق می‌دهید که این مدل عروسی را نپسندم؟!