خواندن کتاب‌های عاشقانه یا دیدن فیلم‌ها و یا شنیدن آهنگ‌ها و ترانه‌های عاشقانه ظرفیت می‌خواهد. گاهی آنقدر دور و بر خودت را از عشق و عاشقی لبریز میکنی که توهم برت میدارد و فکر میکنی عاشقی و عشقی از دست رفته داری و زمانی قلبت شکسته و حالا در آتش فراق میسوزی.
آنقدر نسبت به توهمت مطمئنی که تمام فضای مجازی را میگردی تا پیجی پیدا کنی و با نگاه به عکس‌های صاحب پیج، یعنی معشوقی که قلبت را شکسته، اندکی از دلتنگیت بکاهی. گاهی دلتنگیت آنقدر عجیب و غریب میشود که هیچ پیج و هیچ عکسی درمانش نیست و به خیالت می‌رسد لابد معشوقی که دلتنگش هستی اهل فضای مجازی نیست و مدام با خودت میگویی چطور ممکن است؟!حالا که هر ننه من قمری را میبینی پیجی دارد با فالورهای فراوان چطور ممکن است او پیج نداشته باشد.
میبینی. لابد اگر آن آهنگ‌ها و کتاب‌ها و شعرها و فیلم‌ها نبودند تو هم مثل بقیه این وقت شب خواب هفت پادشاه را دیده بودی و در دنیای مجازی سرگردان یک پیجی که اصلا وجود ندارد نبودی.
