مهربانو

دلم برای نوشتن تنگ شده!

و احساس میکنم مدت زیادیست ندیدمش و مطمئنم او نیز بی‌صبرانه تمام مدت منتظرم بوده.

 دلتنگی عجیبیست! 

نمیدانم چه بنویسم فقط میدانم که باید بنویسم تا کمی آرام شوم. هژار حرف و کلمه در سرم ولوله برپا کرده اند و مانده‌ام که چگونه سامانشان دهم. نمیدانم از کدام موضوع بنویسم، نمیدانم چه چیز ارزش باقی ماندن دارد یا کدام مطلب را روی کاغذ بیاورم، فقط میدانم که باید بنویسم. 

گاهی با خودم فکر میکنم که بقیه بدون نوشتن چگونه روزگار میگذرانند، حرف‌های توی سرشان، حرفهای مانده در دلشان، گذشته اشان، احساساتشان، درد و دل‌هایشان را چه میکنند!؟ 

بدون نوشتن هم میشود عمر را سپری کرد ولی واقعا سخت است!