مهربانو

چند سال پیش که تازه با دنیای بلاگفا آشنا شده بودم و لینک به لینک با وبلاگ‌های همشهری‌های گرامیم برخورد کردم فقط خواننده بودم. تقریبا هر روز به همه‌ی وبلاگ‌ها سر میزدم. دست وبلاگ‌نویسان عزیزمان هم درد نکند، اکثرشان تقریبا هر روز یا چند روزی یک بار آپدیت میشدند.

این سرزدن‌ها و خواندن مطالب برای من به عادت تبدیل شده بود و اگر چند روزی وبلاگی آپدیت نمیشد واقعا نگران نویسنده‌ی وبلاگ میشدم و دلتنگ قلمش. اگر مدت ننوشتن طولانی می‌شد گاهی از دست صاحبان وبلاگ‌ها عصبانی هم میشدم، با آنکه نسبت به خواننده‌ها تعهدی نداشتند، با این حال  با خودم میگفتم چطور می‌توانند ما را در این بی‌خبری رها کنند، وبلاگ می‌زنند و ما را وابسته‌ی قلمشان می‌کنند و بعد بی‌خبر تعطیلش می‌کنند.

حالا چرخ گردون چرخیده است. وبلاگ نویس قابلی نیستم، بازدید کننده‌ی زیادی هم ندارم اما شرمنده‌ی همان تعدادی هستم که به اینجا سرمی‌زنند و میبینند آخرین پست وبلاگ تغییر نکرده.

همه چیز مربوط می‌شود به مدیریت زمان که اصولا مهارتی در آن ندارم. گاهی مطلبی به ذهنم می‌رسد برای نوشتن ولی...

امیدوارم بتوانم جبران کنم...